Գյուրզան Հայաստանի ամենախոշոր իժն է: Հասուն առանձնյակները սովորաբար գերազանցում են 1 մետրը, ու երբեմն կարող են հանդիպել մինչև 1.5-1.6 մետրանոց առանձնյակներ: Շատ վազվադեպ դեռ ավելի երկար: Գյուրզայի արուները ավելի խոշոր են քան եգերը: Թունավոր օձ է, կծածը կարող է մահածու լինել մարդու ու ընտանի կենդանիենրի համար:
Գյուրզան տարածված է հայաստանի շոգ ու չոր նախալեռներում մինչև 1700, երբեմն 2000 մ բարձրության վրա, ինչպես Արաքսի այնպես ել Քուրի ջրավազանում:
Macrovipera lebetina is a venomous viper species found in North Africa, much of the Middle East, and as far east as Kashmir. Five subspecies are currently recognized, including the nominate race described here.
Գլուխը` եռանկունաձև է: Վերևից ծածկված է մանր, անհարթ, անփայլ, կատարավոր թեփուկներով: Գլխի վերևի մակերեսը գրեթե զուրկ է նախշից: Աջքերի բիբը էլիպսաձև է ուղղահայաց: Աջքից դեպի ետ ու դեպի շուրթերի եզրը ձգված քիչ թե շատ ակնհայտ մուգ զոլել: Շրթունքներն ու դունչը սպիտակավուն են, գորշավուն կամ բաց վարդագուն մանր մուգ խալերով:
Մարմինըհաստ է, անփայլ, անհարթ, կատարավոր թեփուկներով ծածկված: Ֆոնը կարող է լինել բաց գորշավուն, մոխրագույն, կամ երբեմն դեղնավուն երանգով: Մեջքի նախշը ունի մուգ լայն շղթայի տեսք: Խալերը մուգ են
մուգ գորշավուն, մուգ կամ մուգ մոխրագույն: Մաշկափոխությունից առաջ գույները խամրում են, ու օձը կարող է դառնալ մուգ շագանակագույն: Մարմնի կողմերի երկայնքով ձգված են խոշոր մուգ խալերի երկուական շարքեր: Փորի մակերեսի վահանիները մոխրագույն են, ծածկված մանր խալերով, բայց տարիքով դառնում են դեղնավուն, կամ վարդագույն:
Պոչը ` միջին երկարության է, նախշը հաճախակի աննկատ է: Երիտասարդների մոտ պոչը դեղնավուն է:
Նման գունավորում ու նախշ ունեցող, Հայաստանում բնակվող օձերի այլ տեսակները` ունեն խոշոր հարթ վահանիկներով ծածկված գլուխ, բամեմատաբար հարթ, կամ անգամ փայլուն թեփուկներ, ինչպես նաև համեմատաբար բարակ մարմին և երկար պոչ:
Հայկական իժից տարբերվում է ավելի միապաղաղ գունաորմամբ, գլխի նախշի բացակայությամբ, աջքերի վերևում խոշոր թեփուկների բացակայությամբ, ու ավելի երկար պոչով:
Յաթաղան (հնացած, չոգտագործվող անվանում)